Η κυρά σαρακοστή έχει ένα σταυρό για στολίδι, ένα ραμμένο στόμα για να αντέξει στη νηστεία και εφτά πόδια, ένα για κάθε εβδομάδα που μας χωρίζει από το Πάσχα. Κάθε εβδομάδα σημαίνει κι ένας ακρωτηριασμός για τη κυρά Σαρακοστή. 

Άραγε αυτό να μας χρειάζεται και σήμερα? Σταυρός στο χέρι και στόμα που δεν ανοίγει για να μην αντιμιλήσει?

Οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται ολοένα και δυσκολότερες είτε λόγω εξωγενών συνθηκών που αφορούν γενικά την κοινωνία και τα ήθη της, είτε λόγω των ίδιων των ανθρώπων που επιδίδονται όλο και περισσότερο στην εγωπάθεια και τον ναρκισσισμό.

Υπάρχουν όμως και αυτοί οι άνθρωποι που προσπαθούν να δημιουργήσουν σχέσεις στέρεες και σοβαρές, που η δέσμευση δεν τους τρομάζει αλλά αντιθέτως τους ελκύει. Τούτοι λοιπόν, στην προσπάθεια τους να φανούν αντάξιοι της σχέσης τους ράβουν το στόμα τους και δεν μιλούν. Δεν αντιδρούν για να μην στεναχωρήσουν το ταίρι τους, αυτόν που θέλουν στο πλευρό τους. Ακούνε από αγάπη και αφοσίωση, όχι για να βρούν έρεισμα να ανταπαντήσουν. Μα χωρίς στόμα δεν μπορούν να αρθρώσουν μιλιά μήτε να χαμογελάσουν. Κουβαλάνε ένα σταυρό που λέγεται αγάπη και προσπάθεια. Όμως μέρα με τη μέρα, εβδομάδα με την εβδομάδα, τα πόδια τους κόβονται, η ψυχή τους ακρωτηριάζεται.

Όμως ετούτοι οι άνθρωποι δεν είναι η κυρά Σαρακοστή. Δεν εκπληρώνουν έτσι τον σκοπός τους. Αυτοί μένουν απλώς ακρωτηριασμένοι και ανήμποροι να ομολογήσουν τον πόνο τους. Γιατί η αγάπη τους έγινε σταυρός και τους πλάκωσε. Γιατί το ταίρι τους, φίμωσε την άποψη τους και ψαλίδισε τις προσδοκίες τους.

Καλή Σαρακοστή.