Τετάρτη 28 Μαΐου 2014

Εκλογών απόηχος

Οι εκλογές τέλειωσαν, τα αποτελέσματα είναι σχεδόν παγιωμένα. Η ηχώ των εκλογών είναι ακόμη στα αυτιά μας, όμως ζυγώνει η ημερομηνία παύσης της. Οι ερμηνείες των αποτελεσμάτων πολλές, ανάλογα με την κομματική ταυτότητα του καθενός και της καρέκλας που θέλει να υπερασπιστεί. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι λειτούργησε ένα εμετικό κομματικό παιχνίδι από όλες τις πλευρές.
Στις πλάτες όλων μας, όλως των πολιτών που κοπιάζουμε κάθε μέρα, στήθηκαν παιχνίδια εκατομμυρίων και τόνων πεταμένου χαρτιού. Τρομοκρατία, προπαγάνδα και το χειρότερο, εμπόριο ελπίδας.  Ελπίδα για νέες θέσεις εργασίες, για αύξηση εισοδημάτων, για εξασφάλιση της ελάχιστης ποιότητας ζωής. Στην αχίλλεια φτέρνα των πολιτών, που οι ίδιοι οι πολιτικοί δημιούργησαν με τη στάση τους, οι εκάστοτε υποψήφιοι στόχευσαν για να πετύχουν το επιθυμητό ποσοστό. Αφού δημιούργησαν ένα παγετώνα, μας έγδυσαν και μας άφησαν γυμνούς στις αντίξοες συνθήκες. Και ενόψει εκλογών μας χαρίζουν ή μας έταξαν ότι θα μας χαρίσουν ένα ζευγάρι κάλτσες.  Στην εξαθλιωμένη κοινωνία μας αυτή είναι η λύση, ένα μπάλωμα ώστε να γλυκαθεί ο κόσμος, να προσέλθει στις κάλπες και να ασκήσει το πολιτικό του δικαίωμα, με προφανή βεβαίως, σκοπό την εύρυθμη λειτουργία του δημοκρατικού μας πολιτεύματος (!), πάντα ψηφίζοντας αυτούς που θεωρούν εαυτούς κατάλληλους ώστε να μας προφυλάξουν από τα περαιτέρω δεινά. Απλά ειρωνεία.
Είναι πραγματικά απεχθές να εμφανίζεται ο εκάστοτε πολιτικός και να παζαρεύει ανθρωπιά και ελπίδες για το αύριο. Και είναι πραγματικά θλιβερό να αντιλαμβανόμαστε όλοι εμείς, το εκλογικό σώμα, ότι μας θεωρούν ανεγκέφαλους, ανίκανους να σκεφτούμε συνδυαστικά. Με τα λεγόμενα και τις πράξεις τους οι πολιτικοί προσβάλλουν κατάφωρα τη νοημοσύνη μας. Διότι, πρέπει να θεωρούνται βλάκες οι πολίτες μιας πόλης της οποίας ο δήμαρχος επί 7 χρόνια δεν έχει παράξει ουσιαστικό πολεοδομικό έργο, προ εκλογών να έχει γκρεμίσει την πόλη σε κομβικά σημεία, έτσι ώστε όλοι όσοι διέρχονται από εκεί να το παρατηρήσουν και να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους στις κάλπες.
Το πολιτικό σύστημα στη Ελλάδα έχει απαξιωθεί πλήρως στη συνείδηση των πολιτών. Εκεί, κατά τη γνώμη μου, οφείλονται η άνοδος ακροδεξιών φιλοσοφιών, η ανάδειξη «επώνυμων» πολιτών σε κρατικές θέσεις, η τεράστια αποχή. Ουσιαστικά, η ιδιότητα του πολιτικού στη χώρα μας έχει συνδεθεί με την διαφθορά, την ασυδοσία, το βόλεμα. Και το κακό είναι ότι για τους περισσότερους από αυτούς ισχύει..
Βεβαίως, εμείς ως πολίτες, δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Η ψήφος μας θα έπρεπε να είναι κατά συνείδηση και όχι κατά βόλεμα! Ψηφίζουμε κάποιον γιατί το αξίζει, γιατί τον θεωρούμε ικανό να παράξει έργο για τον τόπο μας, όχι γιατί έχουμε προσωπικό όφελος, αδιαφορώντας για το γενικό καλό! Γενικά, έχουμε ξεχάσει να σκεφτόμαστε το συνολικό όφελος, παρά μόνο αγωνιούμε για το προσωπικό μας κέρδος. Αυτό βέβαια εξαρτάται και από την κοινωνικά εξαθλιωμένη κατάσταση που βιώνουμε, όμως ας μη γελιόμαστε, το βόλεμα και το ρουσφέτι με αντάλλαγμα την ψήφο έχει ριζώσει εδώ και χρόνια στην χώρα μας.  Επίσης, είμαστε κοντόφθαλμοι.  Οι πολιτικές μας επιλογές αποδεικνύουν την έλλειψη διορατικότητας και της μακρόπνοης προοπτικής.

Η Ελλάδα υπήρξε η μάνα του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η λέξη δημοκρατία αποτελείται από τα συνθετικά ‘δήμος’ (το σύνολο ή η συνέλευση των ανθρώπων που έχουν πολιτικά δικαιώματα) και ‘κράτος’ (δύναμη, εξουσία, κυριαρχία). Η λέξη ‘κράτος’ είναι μία απροσδόκητα σκληρή λέξη. Στις λέξεις ‘μοναρχία’ και ‘ολιγαρχία’ το δεύτερο συνθετικό ‘άρχω’ σημαίνει ‘κυβερνώ, οδηγώ, κυριαρχώ’. Είναι πιθανό ο όρος ‘δημοκρατία’ να επινοήθηκε από τους δυσφημιστές της που απέρριπταν την πιθανότητα μίας, ούτως ειπείν, ‘δημαρχίας’. Οποιοσδήποτε κι αν ήταν η αρχική απόχρωση, ο όρος υιοθετήθηκε από τους Αθηναίους δημοκρατικούς. Ο όρος, πάντως, ουσιαστικά δηλώνει ‘το πολίτευμα εκείνο στο οποίο η εξουσία βρίσκεται στα χέρια της συνέλευσης των εχόντων πολιτικά δικαιώματα. Αυτό σημαίνει, κι αν πάρουμε σαν δεδομένο ότι η λειτουργία του πολιτεύματος θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων την ύπαρξη κυβέρνησης, ότι για να είναι η κυβέρνηση δημοκρατική θα πρέπει να είναι δημοφιλής, ή τουλάχιστον να τυγχάνει της αποδοχής των πολιτών. Ή αλλιώς αντλεί τη νομιμότητα της από το λαό. Αυτό σημαίνει ότι για να είναι ένα πολίτευμα δημοκρατικό θα πρέπει με κάποιους τρόπους να εξασφαλίζει τη συμμετοχή των πολιτών στις πολιτικές διαδικασίες, τις διαδικασίες διακυβέρνησης και λήψης αποφάσεων. Για παράδειγμα, πέρα των εκλογών ανάδειξης των οργάνων της πολιτείας, αυτό μπορεί να σημαίνει τη διενέργεια δημοψηφισμάτων. Η εξουσία εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Αυτό σημαίνει ότι τα όργανα της πολιτείας που είναι φορείς εξουσίας (κυβέρνηση, βουλή κ.ο.κ.) πρέπει να υπηρετούν και να προασπίζουν τα συμφέροντα του συνόλου της κοινωνίας, και όχι π.χ. κάποιου εκτός της κοινωνίας ή π.χ. κάποιων μόνο τμημάτων της. Για παράδειγμα, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να επιδιώκουν την ευρύτερη δυνατή συναίνεση. Επίσης σημαίνει ότι ταυτόχρονα με την αρχή της πλειοψηφίας πρέπει να υπάρχουν μηχανισμοί που προασπίζουν τα συμφέροντα της μειοψηφίας.

Είναι πασιφανές σε όλους μας ότι η σημερινή πολιτική κατάσταση μόνο φαινομενικά τυγχάνει της λαϊκής αποδοχής και ουδόλως εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού, εν τοις πράγμασι. Εξάλλου, η αγανάκτηση, η ανάγκη για αλλαγή φάνηκε και στον τελευταίο κύκλο των εκλογών. Διότι πλέον οι πολίτες είμαστε αριθμοί σε οικονομικές εξισώσεις  που σκοπό έχουν να μας βγάλουν από την κρίση. Και οι πολιτικοί ακολουθούν τη συμπεριφορά του Ναπολέοντα και του Σκούηλερ,  των γουρουνιών «Στη φάρμα των ζώων» του Τζορτζ Οργουελ. Ή μήπως όχι?